Wzbogaceni doświadczeniami projektowymi przy budowie systemu Light, stworzyliśmy nowy przetwornik współosiowy dedykowany do jeszcze większej obudowy. Dzięki dołączeniu komory zwrotnicowej do głównej przegrody głośnika, zyskaliśmy cenne kilka litrów bez znacznej ingerencji w wymiary zewnętrzne. Lightning, to nadal monitory, których zwrotnica została skonstruowana w oparciu o kondensatory Jantzena Alumen Z-cap – najwyższe w linii produkcyjnej firmy, oraz znakomite terminale głośnikowe Viablue. (W przypadku Light – są to kondensatory Jantzen Superior Z-cap i od niedawna montowane wysokiej jakości terminale węgierskiej firmy Kacsa BP-6323G).
Charakterystyka.
Sercem systemu Lightnig (podobnie jak systemu Light) jest jego głośnik, a dokładnie ultralekka cewka głośnika średnio-niskotonowego. Niską wagę cewki można było uzyskać tylko dzięki zastosowaniu czystego aluminium, które jest niezwykle rzadko używane przez producentów głośników, ze względu na skomplikowaną metodę seryjnego lutowania tego przewodnika.
Cewkę napędza podwójny magnes neodymowy osadzony wokół rdzenia zaprojektowanego pod kątem centrowania dwóch głośników współosiowo. Głośnik wysokotonowy z jednocalową kopułką jedwabną charakteryzuje odpowiednio wyprofilowany falowód integrujący fale dźwiękowe emitowane przez oba głośniki.
Resor gumowy zawieszenia górnego membrany został zaprojektowany tak, by w jak najmniejszym stopniu wpływał na dyfrakcje fali krótkiej, która jest niezwykle wrażliwa na wszelkie nierówności w swoim obszarze propagacji. Jednak, sam kształt resora to tylko połowa sukcesu. Istotnym jest również materiał z jakiego został wyprodukowany. Zawieszenie górne membrany głośnika nie tylko posiada wysoki współczynnik odwracalnej deformacji pod wpływem czynników mechanicznych i temperaturowych, ale przede wszystkim w bardzo niskim stopniu wpływa na całkowitą podatność zawieszenia głośnika w ogóle. Stworzenie gumy na bazie EPDM-u (angielski skrót: ethylene propylene diene monomer - kauczuk etylenowo propylenowo-dienowy) z domieszką komponentów zwiększających jej trwałość i lekkość było sporym wyzwaniem.
Całość napędu wieńczy membrana o naturalnym charakterze brzmienia (6,5 cala) zbudowana z włókna węglowego z domieszką włókna szklanego w odpowiednich proporcjach. Jest ona na tyle płaska, by przyjąć falę sopranową bez dziur szerokopasmowych, ale na tyle w kształcie leja, by być odpowiednio sztywną dla dobrych proporcji przenoszenia partii basowych.
Celem wyeliminowania drgań własnych obudowy, została ona wykonana w technologii sandwich ( dwie ściany zbudowane z płyty wiórowej i MDF-u). Zwrotnica została umieszczona w dolnej części komory głośnika, a znaczna jej część została pokryta materiałem tłumiącym. Zewnętrzną część obudowy pokrywa specjalny materiał zmniejszający odbicia od odgrody akustycznej oraz fornir lakierowany na wysoki połysk nadający im szlachetny wygląd.
Wykresy charakterystyk.
Ze względu na dużą zmienność kątów fazowych przy jednoczesnym spadku impedancji (Fig. 1), optymalne odsłuchy uzyskuje się przy wzmacniaczach tranzystorowych oraz hybrydowych z wysokim współczynnikiem tłumienia.
Charakterystyka SPL (pasmo przenoszenia sygnału dźwiękowego w komorze bezechowej), (Fig. 2) została zoptymalizowana pod kątem współpracy zestawów z większością wzmacniaczy tranzystorowych tak, by uzyskać równowagę tonalną z punktu widzenia słuchacza w pokoju odsłuchowych - nie zawsze idzie to w parze z równym wykresem samej charakterystyki. I tak w naszym przypadku, ze względu na znacznie zmieniającą się fazę i impedancję układu, z punktu widzenia wzmacniacza, pasmo przenoszenia konstrukcyjnie zostało osłabione o kila decybeli w paśmie od 1 kHz do 10 kHz oraz uniesione powyżej średniej od 10 kHz do 20 kHz. Odsłuchy wykonane były przy zasilaniu różnymi wzmacniaczami reprezentującymi kilka przedziałów cenowych. Spadek impedancji przy jednoczesnych dużych kątach fazowych skutkował większym poborem mocy wzmacniacza i wzmocnieniem przekazu dźwiękowego w tym obszarze. Innymi słowy, skuteczność odpowiedzi większości wzmacniaczy na zapotrzebowanie mocy w paśmie powyżej 1000 Hz była bardzo wysoka. Obniżenie charakterystyki SPL w tym obszarze wyrównało balans tonalny systemu. Zaś, nieznaczne uniesienie pasma powyżej 10 kHz wyrównuje jego spadek podykotowany fizyką rozpraszania fal krótkich. W praktyce są to fale, które najszybciej ulegają degradacji. Jeśli jednak docierają do ucha słuchacza, dają wrażenie doświetlenia, tworząc tzw. aurę między poszczególnymi wybrzmieniami w odsłuchiwanym spektaklu muzycznym. Okolice 70 Hz charakteryzuje delikatne „siodło” celem wyrównania niskich rejestrów, które w tym paśmie są często podbijane z powodu modu występującego w typowych pokojach odsłuchowych do 30 metrów kwadratowych.
Fig. 3 reprezentuje charakterystykę SPL już nie bezechową, ale praktyczną z punktu widzenia słuchacza - w pokoju odsłuchowym o wymiarach [m] 5,45 x 3,8 x 2,62 (szer. x głęb. x wys.). Podczas pomiaru, kolumny były skierowane do słuchacza/ mikrofonu pod kontem 30 stopni, ustawione na długiej ścianie niesymetrycznie: 0,9 m od okna z lewej strony (okno obszaru 2/3 ściany) i 1,8 m z prawej. Od tylnej ściany odsunięte były na 0,5 m, a rozstaw między nimi to 2,75 m. Odległość słuchacza od kolumn: 2,75 m, zaś odległość słuchacza od ściany za głową: 0,8 m. Pomimo wyraźnie spadkowej tendencji charakterystyki widocznej na wykresie wraz ze wzrostem częstotliwości, w większości przypadków energia wypadkowa całego pasma słyszalnego skupiona była na niższej średnicy z jednoczesną dużą zależnością od charakteru wzmacniacza jakim były zasilane zestawy. W większości przypadków było to granie z doświetloną, selektywną dolną średnicą połączoną wysoką definicją wybrzmień, tzw. kulturą grania.
